​

انواع ایمپلنت و تکنیک‌های استفاده از آنها:

1-ایمپلنت‌های اندواستیل (Endosteal):

 اندواستیل یکی از رایج ترین نوع ایمپلنت می‌باشد و اغلب برای عمل‌های دو مرحله‌ای استفاده می‌شود. آنها به شکل پیچ‌های کوچکی هستند و معمولا از تیتانیوم ساخته می‌شوند. این نوع ایمپلنت در داخل استخوان فک قرار می‌گیرد، سپس دندان‌های مصنوعی روی این ایمپلنت‌ها قرار داده میشوند.

2-ایمپلنت‌های ساب پریواستیل (Subperiosteal Implants):

این نوع ایمپلنت معمولا به جای اینکه مستقیما داخل استخوان قرار بگیرد روی استخوان فک و زیر لثه قرار می‌گیرد و مقداری از آن بیرون از بافت لثه باقی می‌ماند تا بتواند دندان را نگه دارد. به طور کلی این روش برای بیمارانی که استخوان فک سالم و مقاومی ندارند و نمی‌توانند یک پیوند استخوانی جدید را انجام دهند، مناسب است. ایمپلنت‌های ساب پریواستیل اغلب برای جراحی‌های یک مرحله‌ای استفاده می‌شوند. همچنین، از این روش برای کسانی که می‌خواهند یک دست دندان مصنوعی کامل داشته باشند بیشتر از روش‌های دیگر ایمپلنت استفاده می‌شود.

3- ایمپلنت یک مرحله ای

در ایمپلنت تک مرحله ای نیازی به جراحی دوم نیست بلکه بدون عمل کردن می توان تاج را روی آن قرار داد.

4-ایمپلنت دومرحله ای

این روش کار در دو مرحله انجام می شود به این صورت که ابتدا ایمپلنت داخل فک قرار گرفته و سپس لثه بخیه می شود تا فشار به ایمپلنت وارد نشود. زمانی که زخم بهبود پیدا کرد جراحی دوم به منظور قرار دادن تاج دندان انجام می شود.

سه نوع ایمپلنت بر اساس روش کاشت:

ایمپلنت برسازی درون کاشتی

در این نوع ایمپلنت از یک نوع قالب فلزی استفاده می‌شود که در زیر بافت لثه قرار می‌گیرد و به استخوان فک متصل می‌شود تا دندان بتواند روی آن قرار بگیرد. این روش بیشتر برای کسانی که مشکل حداقل ارتفاع استخوان فکی دارند و یا کسانی که نمی‌توانند از دندان‌های مصنوعی معمول استفاده کنند، به کار می‌رود.

ایمپلنت فرورونده

این روش معمول‌ترین نوع ایمپلنت است. این نوع کاشت به شکل پیچ در داخل استخوان فک قرار می‌گیرد و دارای طول و عرض متفاوتی هستند که با توجه به شرایط بیمار انتخاب می‌شود. روی هر کدام از این کاشت‌ها می‌توان یک یا چند دندان قرار داد.

ایمپلنت دارای چهارچوب راموس

این نوع ایمپلنت برای بیمارانی به کار می‌رود که دارای استخوان فکی ضعیف در فک پایین هستند و قابلیت انجام ایمپلنت ریشه‌ای را ندارند. ایمپلنت دارای چهارچوب راموس در انتها و گوشه عقب استخوان فک در دهان قرار می‌گیرد. پس از ترمیم بافت لثه، یک میله فلزی در اطراف بالای لثه مشاهده می‌شود که دندان‌های مصنوعی متناسب با آن ساخته شده و روی آن قرار می‌گیرند. این روش استخوان فک را تقویت و تثبیت کرده و از بروز شکستگی در آن جلوگیری می‌کند.

کاربردهای ایمپلنت دندان

هدف نهایی روش ایمپلنت این است که هم زیبایی و هم سلامت دهان و دندان را به دنبال داشته باشد بنابراین با توجه به آنچه گفته شد، ایمپلنت سه کاربرد اصلی دارد:

اولین کاربرد ایمپلنت دندان پر کردن جای خالی دندان هایی است که کشیده شده اند و یا دندان های میسینگ یا غایبی که نتوان با ارتودنسی جای خالی آنها را پر کرد.

در برخی از افراد فاصله ای بین دندان ها وجود دارد که این فاصله در حال زیاد شدن است. در صورتی که ارتودنتیست تشخیص دهد که امکان پر کردن این فاصله با ارتودنسی امکان پذیر نیست، می توان با کمک ایمپلنت این فاصله را پر کرد.

ممکن است که دندان شما فرم زیبای خود را از دست داده باشد در این حالت شکل دندان ها زیبایی خود را از دست می دهد به ویژه اگر این بدشکلی در دندان های جلو رخ داده باشد. در این صورت می توان با کمک ایمپلنت دندان، زیبایی را مجددا به دندان ها باز گرداند.

انواع ایمپلنت دندانی بر اساس شکل و متصل کننده‌ها:

ایمپلنت دندان را می توان براساس شکل سرشان و نحوه قرار گرفتن دندان به 3 دسته تقسیم نمود:

حالت اول این است که در سر ایمپلنت و به سمت داخل، متصل کننده 6 ضلعی وجود داشته و دندانپزشک یا ارتودنتیست باید دندان را داخل آن پیچ کند.

در حالت دوم نیز سر ایمپلنت 6 ضلعی است ولی به صورت خارجی بوده و در راس ایمپلنت دندان قرار گرفته است.

نوع دیگر ایمپلنت به نام ایمپلنت 8 ضلعی معروف است که داخل سر ایمپلنت دندان یک سوراخی وجود داشته و دندان درون آن پیچ می شود.

منبع:سایت دکتر علی سجودی

​

​

بهترین سن برای ایمپلنت 

ایمپلنت درمانی است که جایگزین دندان‌های از دست رفته می‌شود. اما در زمان کاشت ایمپلنت فک و لثه بیمار باید شرایطی داشته باشد که این عمل روی آن قابل انجام باشد. به عنوان مثال، میزان تراکم استخوان لثه و استحکام آن بسیار مهم است. در صورت از دست دادن دندان به هر دلیلی، ممکن است با مراجعه به دندانپزشک و درخواست کاشت دندان و ایمپلنت با مخالفت رو به رو شوید.

کودکان و نوجوانان کاندید مناسبی برای انجام ایمپلنت دندان نیستند!

پیش از این که عمل کاشت ایمپلنت برای هر بیمار انجام بگیر، استخوان فک باید به طور کامل رشد کرده باشد.

معمولا رشد کامل استخوان فک، اواخر نوجوانی یا حتی در سال‌های اولیه جوانی اتفاق می‌افتد.

بنابراین ایمپلنتولوژیست معمولا عمل کاشت ایمپلنت دندان را برای افراد زیر ۱۷ سال انجام نمی دهد. البته پاسخ به این سوال که "آیا در هر سنی می توان ایمپلنت دندان انجام داد" نیاز به بررسی دقیق تری دارد.

طبق آکادمی دندانپزشکی آمریکا، نیمی از زنان و مردان با سن بالای ۶۵ سال حداقل یک دندان خود را از دست داده اند. که موجب می شود کاندید مناسبی برای انجام عمل جراحی کاشت دندان باشند. در حال حاضر بیماران بسیاری با سنین بیش از ۸۰ و ۹۰ سال از دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت استفاده می کنند و کاملاً راضی هستند. بنابراین در صورتی که پیش از ایمپلنت سلامت عمومی بدن افراد به طور کامل بررسی شود و تراکم استخوان بیمار به اندازه کافی باشد دلیلی ندارد که جراح بخواهد سالمندان را از انتخاب روش ایمپلنت دندان منع کند. در حقیقت سالمندانی که با دندانهای مصنوعی متحرک سالهاست که دست و پنجه نرم می‌کنند می‌توانند به راحتی آنها را با ایمپلنتهای دندانی ثابت و دائمی جایگزین نمایند.

برای تعیین این که آیا یک بیمار نوجوان برای انجام ایمپلنت دندان آماده است یا خیر ایمپلنتولوژیست از عکس اشعه ایکس استخوان فک استفاده می کند تا مشخص شود که آیا به طور کامل برای انجام عمل جراحی رشد کرده است یا خیر .معمولاً جراح اجازه والدین افراد زیر ۱۸ سال را نیز که تمایل به جایگزین کردن دندان از دست رفته با روش ایمپلنت دارند؛ می گیرد.

این مقاله را هم مطالعه کنید:شرایط لازم برای کاشت ایمپلنت دندان

سن مناسب ایمپلنت دندان در کودکان و نوجوانان کدام است؟

انتخاب سن مناسب در این قشر بسته به نظر دندانپزشک و بررسی تصاویر رادیوگرافی و ... است. در کل افراد جوان باید تا سن ۱۸ سالگی صبر کنند تا سیستم فک و استخوان ان ها به رشد کافی برسد.

زمان مناسب کاشت ایمپلنت دندان

حال سوال این است زمان مناسب برای کاشت دندان چه زمانی است. بهترین زمان، زمانی است که جوش خوردن ایمپلنت میسر تر باشد. جوش خوردن دقیق ایمپلنت باعث موفقیت درمان کاشت دندان می شود. بنابراین پس از فقدان دندان از دست رفته بهترین زمان کاشت دندان است و بایستی بیمار سعی کند در کوتاهترین زمان ممکن نزد دندانپزشک مراجعه و اقدام به کاشت ایمپلنت نماید.

لازم به ذکر است برخی مشکلات جانبی جهت ایمپلنت دارند. به عنوان مثال کسانی هستند که استخوان فک فرسوده داشته و با مشکلات فکی همراه هستند و یا کسانی هستند که در محل ایمپلنت کیست دارند.این افراد نیاز به یک پروسه ۳ الی ۴ ماهه درمان تکمیلی دارند.

در بکارگیری ایمپلنت سن چه نقشی دارد؟

بهترین سن جهت ایمپلنت، سنی است که در آن استخوان فک به رشد کامل خود دست یافته باشد. چراکه تغییرات رشد فک باعث تغییرات در ابعاد شده که دندانپزشک این را در نظر می گیرد. ایجاد تناسب دندانی بین دندانها و ایمپلنت از تخصص متخصص ایمپلنت بوده و دندانپزشک ایمپلنت دندان بهترین چهارچوب را جهت کاشت دندان انتخاب می کند.

جهت جوش خوردن ایمپلنت هم زمان جوش خوردن دندانهای مختلف متفاوت است. به عنوان مثال زمان جوش خوردن در فک پایین سه ماه و فک بالا پنج ماه است.

 منبع:سایت دکتر علی سجودی

​ 

جراحی لثه

زمانی که لازم باشد برای درمان برخی شرایط و بیماری های لثه ، از جمله عفونت لثه یا پریودنتیت اقدام شود، دندانپزشکان اقدام به جراحی لثه میکنند. این جراحی معمولا تحت عنوان عمل پریودنتال نیز شناخته میشود.

هدف از انجام جراحی لثه ، درمان بیماری های جدی مربوط به  بافت لثه و رفع تمام خسارات و پیش آمدهای زیر است:

ترمیم استخوان فک و بافت های آسیب دیده مرتبط با لثه

جلوگیری از افتادن دندان

کاهش شکاف لثه بین دندانها

تغییر شکل استخوان فک برای کاهش خطر رشد باکتری ها در شکاف استخوان

از بین بردن باکتری ها و عفونت

مراحل انجام جراحی لثه

جلسه اول، معاینه : (صرفنظر از نوع آن)به این ترتیب هست که ابتدا در یک جلسه معاینه کلینیکی، و در صورت نیاز رادیوگرافی انجام میشود و درمان مورد نیاز مشخص میشود، سپس وقت برای جراحی مشخص میشود، در صورت وجود شرایط خاص پزشکی مانند دیابت، بیماریهای قلبی و عروقی، استفاده طولانی مدت از کورتون و … ممکن است نیاز به انجام مشاوره با پزشک درمانگر وجود داشته باشد که درخواست خواهد شد.

جلسه دوم، روز جراحی : روز جراحی باید وعده غذایی قبلی کامل میل شود، در بعضی از موارد لازم است قبل از انجام جراحی داروهای انتی بیوتیک یا مسکن برای بیمار تجویز شود که از قبل‌ انجام خواهد شد.

آمادگی قبل از جراحی لثه

قبل از عمل جراحی لثه پزشکان معمولا بررسی هایی انجام می دهند تا مطمئن شوند این جراحی برای بیمار خطری نداشته باشد. در طی این بررسی ها پزشک معمولا:

سابقه پزشکی بیمار را چک می کند و روی او آزمایش انجام می دهد

دندان ها، دهان و فک را معاینه می کند تا از مقاومت و سلامت آن ها مطمئن شود

دندان ها را معاینه می کند تا مطمئن شود هیچ عفونت، آبسه یا عوامل خطرناک دیگری وجود ندارد که فرایند بهبود را دچار مشکل کند

درمورد خطرات و مزایای جراحی با بیمار صحبت می کند و برای ادامه کار از او رضایت‌نامه یا اجازه می گیرد.

اقدامات لازم برای جراحی لثه

اگر شما برای عمل جراحی فلپ لثه برنامه ریزی شده اید، این مراحل چیزی است که انتظار می رود:

- قبل از عمل جراحی لثه

قبل از هر عمل جراحی لثه، شما یک بی حس کننده موضعی دریافت خواهید کرد. همچنین، پریودنتیست (و یا متخصص بهداشت دندان) دندان های شما را تمیز می کند. شما باید از دندان پزشک خود راجب هر دارو و بیماری های مزمن که ممکن است عمل جراحی لثه را تحت تاثیر قرار دهد بپرسید.

- در طول عمل جراحی لثه

جراح باید به بافت زیر لثه دسترسی داشته باشد. بافت آلوده زیر و بین دندان برداشته می شود و سپس جراح با لایه برداری از دندان باکتری ها را در زیر خط لثه حذف می کند.

- پس از عمل جراحی لثه

پس از اتمام عمل جراحی لثه، جراح لثه را بخیه میزند بخیه ممکن است خود بخود حذف شود یا برای برداشتن آن 7 تا 10 روز بعد از جراحی به دندانپزشک مراجعه کنید. جراح نیز ممکن است پانسمان جراحی خاص به نام بسته پریودنتال بر روی منطقه آسیب دیده قرار دهد.

اکثر مردم بعد از عمل جراحی لثه یک درد خفیف تا متوسط دارند که با مسکن قابل درمان است. اگر منطقه جراحی شده متورم شده است از بسته یخ استفاده کنید. اگر پریودنتیست شما برای شما انتی بیوتیک تجویز کرده است بدقت به دستورالعمل عمل کنید. خطر ابتلا به برخی از خونریزی لثه و تورم لثه بعد از عمل جراحی لثه وجود دارد، اگر شما این مشکلات را تجربه کردید بلافاصله با پریودنتیست خود در میان بگذارید.

قیمت و هزینه عمل جراحی لثه

هزینه جراحی لثه بستگی به میزان پیشرفت بیماری شما، نوع جراحی و پزشک معالج دارد. در مورد تحت پوشش بیمه بودن جراحی لثه با موسسه بیمه خود تماس بگیرید.

از آنجا که با اقدام به درمان در مراحل اولیه مشکلات و بیماری های لثه از جمله عفونت لثه میتوان از روش های بدون جراحی کمک گرفت، لذا شما با معاینات دندانپزشکی دوره ای میتوانید در صورت بروز مشکل در مراحل اولیه نسبت به درمان بیماری خود اقدام کنید و از جراحی لثه پیشگیری نمایید.

سایر روش های جایگزین برای درمان مشکلات لثه

جراحی لثه با لیزر : اگرچه هیچ مدرک موسخی هنوز کاملاً از لیزر درمانی برای درمان مشکلات لثه پشتیبانی نمی کند ، اما برخی از دندانپزشکان از آن برای کاهش اندازه آبسه های پریودنتال و ترمیم بافت همبند آسیب دیده استفاده می کنند.

پروتئین های تحریک کننده بافت لثه:  این روش شامل استفاده از ژل های حاوی پروتئین برای تحریک رشد استخوان و بافت است.

آیا می توان از بیماری لثه جلوگیری کرد؟

از آنجا که بیماری لثه در اثر رشد بیش از حد باکتری ها ، پلاک ها و ایجاد تارتار ایجاد می شود ، داشتن بهداشت دهان و دندان مناسب معمولاً در جلوگیری و معکوس کردن این بیماری مؤثر است. در بیشتر موارد، با مراقبت منظم از دندان، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن در طول روز متوانند به جلوگیری از بروز بیماری لثه و و کاهش هزینه جراحی لثه منجر شود.

بهبودی و دوره نقاهت جراحی لثه

به دنبال هر روش جراحی، دندانپزشک دستورالعمل های دقیقی درباره مراقبت های بعد از جراحی لثه را برای دستیابی به بهترین شرایط و دوره نقاهت راحت تر را ارائه می دهد. زمان بهبودی و دوره نقاهت از عمل لثه بستگی به نوع روش جراحی و وضعیت بیمار دارد.

اما به طور معمول، افراد در روزهای اول پس از جراحی لثه به داروهای تسکین دهنده درد نیاز دارند. بیمار قبل از ترک مطب یا مرکز جراحی با به طور کامل با انواع داروهای مسکن که میتوانند درد او را تسکین دهند آشنا خواهد شد.

جراح قبل از ترخیص بیمار به او توصیه های زیر را نیز ارائه خواهد کرد و به برخی از سوالات رایج او مثل “بعد از جراحی لثه چی بخوریم ؟ ” پاسخ خواهد داد:

استفاده از دهانشویه ها و ضد عفونی کننده ها برای تمیز نگه داشتن موضع عمل و جلوگیری از عفونت

اجتناب از ورزش شدید

خوردن غذاهای نرم در روزهای بعد از عمل

اجتناب از استعمال سیگار

یک یا 2 هفته بعد از عمل شما به توصیه جراح باید به مطبش برگردید تا او نتایج عمل را از نزدیک دیده و ارزیابی کند. او در همین جلسه بخیه ها را میکشد و به وضعیت شما رسیدگی خواهد کرد.

بعد از این مدت لثه ها و دندان ها التیام می یابند، و محکم تر و قوی تر از قبل میشوند. اما این امکان نیز وجود دارد که برخی از افراد نسبت به دمای گرم یا سرد و حتی استفاده از خمیر دندان حساس شوند. اگر چنین مشکلی برای شما پیش آمد نگران نباشید زیرا به مرور زمان بهبود پیدا خواهید کرد. اما جهت اطمینان به جراح خود اطلاع دهید.

منبع:سایت دکتر علی سجودی